Procedures in de rechtbank

Alvorens er via arbitrage een oplossing voor een geschil kan worden gevonden, is er een overeenkomst tussen de partijen nodig.

Deze overeenkomst moet neergeschreven worden in een geschrift en door de partijen worden ondertekend.

In dit geschrift moet duidelijk worden aangegeven dat de partijen hun geschil via arbitrage willen oplossen.

Niet alle geschillen komen voor arbitrage in aanmerking.

Dit wil zeggen dat arbitrage enkel mogelijk is bij geschillen over rechten waarover je als burger vrij kan beschikken en dus niet bij geschillen rond een huwelijk, een echtscheiding enz.

Arbitrage wordt het meest toegepast bij geschillen tussen handelaars.

In een aantal bijzondere wetgevingen wordt arbitrage zelfs uitgesloten.

Iedereen die bekwaam is om een overeenkomst aan te gaan, kan aangesteld worden als arbiter (mits uitzonderingen).

Het scheidsgerecht moet bestaan uit een oneven aantal arbiters en de beslissing moet genomen worden met volstrekte meerderheid van de arbiters, tenzij anders bepaald in de scheidsrechtelijke overeenkomst.

De rechtspleging is vervat in het Gerechtelijk Wetboek.

Het scheidsgerecht doet schriftelijk uitspraak na de partijen te hebben gehoord.

De uitspraak moet gemotiveerd zijn en ondertekend zijn door de arbiters.

Bovendien heeft de uitspraak gezag van gewijsde en dus bindend voor de partijen.

Om een beslissing van een scheidsgerecht gedwongen te laten uitvoeren, moet de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg die eerst uitvoerbaar verklaren. Dit wordt aangeduid met de term 'exequatur'.

Hoger beroep is enkel mogelijk als dit in de arbitrageovereenkomst is voorzien.

Arbitrage is niet kosteloos. De kostprijs hangt van een aantal factoren af.